منافق ها هستند که بدتر از کفارند ، انی که مسلمان می گوید هستم و بر ضد اسلام عمل می کنند و می خواهد به ضد اسلام عمل بکند ، آن است که در قرآن بیشتر از آنها تکذیب شده تا دیگران ، ما سوره منافقین داریم ، اما سوره کفار نداریم ، سوره منافقین داریم که برای منافقین از اول شروع می کند اوصافشان را می گوید . اسلام همیشه گرفتار یک همچو جمعیت هایی بوده است . "امام خمینی (ره)"

امروز هم هى نقشهاى جدیدى میزنند، باز هم توطئه میکنند؛ عبرت هم نمیگیرند. من تعجب میکنم! به گذشته فکر نمیکنند که خوب، این همه توطئه کردیم، این همه علیه جمهورى اسلامى پول خرج کردیم، این همه اینجا آنجا این را دیدیم، آن را دیدیم، در داخل مزدور پرورش دادیم، در بیرون این و آن را علیه جمهورى اسلامى بسیج کردیم؛ اثرى نکرد. باز دوباره مى‌نشینند چهل و پنج میلیون دلار بودجه تصویب میکنند، براى اینکه جمهورى اسلامى را شکست بدهند! بودجه تصویب میکنند که از طریق اینترنت، انقلاب ایران را از بین ببرند؛ جمهورى اسلامى را سرنگون کنند! ببینید چقدر این دشمن، دشمن درمانده‌اى است. "مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای (حفظ الله)"
الحمدالله

کسی به نام موسی بن سیار می گوید : به همراه امام رضا ( ع ) به دروازه شهر طوس رسیدیم . صدای گریه ای شنیدم و در جستجوی آن بر آمدم . در آنجا جنازه ای بود . ناگهان امام رضا ( ع ) را دیدم که با شتاب از اسب پیاده شدند و به سوی جنازه رفته ، آن را بر دوش گرفتند . سپس به سوی ما آمدند و به من گفتند :

« ای موسی بن سیار ! هر کس جنازه یکی از دوستان ما را تشییع کند ، از گناهان خود بیرون می رود و همچون روزی که از مادر زاده شده ، از گناهان پاک خواهد شد . »

مردم ، جنازه را در کنار قبر بر زمین نهادند . مولایم مردم را کنار زدند و پیش جنازه نشستند و دست بر سینه او نهاده و فرمودند :

« ای فلانی فرزند فلانی ! مژده تو را به بهشت و پس از این لحظه بر تو ترسی مباد ! »

به امام ( ع ) عرض کردم : فدایت گردم ، آیا این مرد را می شناسید ؟ ( و چگونه ممکن است او را بشناسید در حالی که ) اینجا سرزمینی است که تا کنون بر آن قدم ننهاده اید ! حضرت رضا فرمودند :

« ای موسی بن سیار ! مگر نمی دانی که اعمال شیعیان ما بر ما امامان ، هر صبح و شام عرضه می شود . پس ما برای هر تقصیری که در اعمال آنهاست ، از خداوند متعال می خواهیم که گذشت کند و برای هر کار خوب و پیشرفت آن ها در برنامه های دینی برای آنان از خدا پاداش تمنا می کنیم . »

بررسی گزارش اعمال ما توسط پیامبر و ائمه علیهم السلام امر غریبی نیست ، بلکه مطابق صریح آیات قرآن است . خداوند در قرآن کریم می فرمایند :

« ای پیامبر ! بگو هر کاری که بخواهید ، بکنید ؛ اما ( بدانید که ) به زودی خداوند و رسول او و مؤمنان ، اعمالتان را خواهند دید . »

روایات فراوانی در توضیح این کلام الهی از پیامبر خدا و اهل بیت علیهم السلام نقل شده است . آنها فرموده اند منظور از مؤمنانی که اعمال مردم به آنها عرضه می شود ، امامان ( ع ) هستند . آنها شاهد و گواه از طرف خداوند در میان مردم به شمار می آیند . بنا به این روایات ، گزارش اعمال ما علاوه بر اینکه در دیوان الهی ثبت و ضبط می شود ، با نظم خاصی مرتبا به محضر پیامبر خدا و امام زنده عرضه می گردد .

از امام صادق ( ع ) نقل شده که فرمودند : « اعمال بندگان خدا ( چه نیکان و چه زشتکاران ) هر روز صبح به محضر رسول خدا عرضه می شود ، پس مراقب اعمال خود باشید و این همان گفتار خداوند است که می فرماید : " هر کاری که بخواهید ، بکنید ، اما ( بدانید که ) به زودی خداوند و رسول او ... اعمالتان را خواهند دید ."»

عبد الله بن ابان روغن فروش ، فردی بود که نزد امام رضا ( ع ) ارج و قربی داشت . او گوید روزی به آن حضرت عرض کردم که برای من و خانواده ام دعا کنید . امام فرمود : « آیا گمان کرده ای که چنین نمی کنم ؟ قسم به خدا که امور شما هر شب و روز به من گزارش می شود . »

عبد الله گوید : این کلام امام بر من سنگین آمد . امام ( برای اینکه تعجب من برطرف شود ) فرمود : « مگر کتاب خدای عزوجل را نخوانده ای که می فرماید : " ای پیامبر ! بگو هر کاری که بخواهید ، بکنید ؛ اما ( بدانید که ) به زودی خداوند و رسول او و مؤمنان اعمالتان را خواهند دید ."»

اگر ما به این درک برسیم که تحت نظارت خدا ، پیامبر و امام زمان خود قرار داریم در رفتارهای خود تجدید نظر خواهیم کرد و با اصلاح آنها دل مولای خویش را شاد خواهیم ساخت . آیا شاد ساختن مولا ، نوعی کمک و یاری به او نیست ؟ و آیا اندوهگین ساختن مولا ، نوعی دامن زدن به درد ها و گرفتاری های حضرتش به شمار نمی آید ؟ باید باور کنیم که خوبی یا بدی رفتار های ما در قلب امام زمانمان و پیغمبرمان تاثیر مثبت یا منفی می گذارد .

یکی از شیعیان به نام سماعه نقل می کند که امام صادق (ع)  به جمعی می فرمود : « شما چرا پیامبر خدا را می آزارید ؟ » مردی با شنیدن این کلام برخاست و پرسید ما چگونه رسول الله را می آزاریم ؟ آن حضرت فرمود : « مگر نمی دانید که اعمال شما به آن حضرت گزارش می شود ، پس چون در آن گزارش معصیتی مشاهده کند آزرده می گردد . بر شما باد که رسول خدا را آزار ندهید ، بلکه شادش سازید . »

عقیده به این که پیامبر خدا و امام هر زمان بر احوال شیعیان آن عصر احاطه دارد ، از روایات و اسناد متعددی بر گرفته شده است و چنانچه گذشت این اخبار و روایات موافق آیات قرآن است . نمونه ای دیگر از روایات مربوط به این موضوع خبری است که از جناب ابو بصیر نقل شده است . او گوید شنیدم که امام صادق به مردی از اهل آفریقا می فرمود : حال راشد چطور است ؟ مرد گفت : او را ترک گفتم در حالی که هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ دینی وضعیت خوبی داشت و به شما سلام می رساند . حضرت صادق فرمود : خدایش رحمت کند ! مرد گفت : مگر او مرده است ؟ امام فرمود : آری . مرد عرض کرد : چه وقت ؟ امام فرمود : دو روز پس از خارج شدن تو . آن مرد گفت : به خدا قسم او بیمار نبود و هیچ ناراحتی هم نداشت و انسان بر اثر بیماری و ناراحتی است که می میرد ! من ( ابو بصیر ) پرسیدم : آن مرد که بود ؟ امام فرمود : او یکی از شیعیان ما بود که ما را دوست می داشت . سپس فرمود :

« اگر چنین فکر کنید که ما نسبت به شما دیدگانی بینا و گوش هایی شنوا نداریم ، بد تصور کرده اید . قسم به خدا هیچ یک از اعمال شما بر ما مخفی نیست . پس ما را نزد خود حاضر بدانید و خویشتن را به کار های خوب عادت دهید و از اهل خیر باشید تا به این صفت شناخته شوید ؛ که من فرزندان و شیعیان خود را به این امر سفارش می کنم . »

روایت دیگری که مؤید این عقیده است ، روایتی است که از امام مهدی ( ع ) نقل شده است . آن حضرت تصریح می فرمایند که : « ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفی نیست . »

به راستی اگر ما خود را در محضر مولایمان بدانیم و آگاهی و نظارتش را بر تک تک اعمالمان حس کنیم ، همان کار هایی را می کنیم که تا به حال می کردیم ؟

بیاییم همواره خود را در محضر امام زمان ببینیم و خود را به کارهای خوب عادت دهیم . بیاییم با شاد ساختن اماممان ، در این را او را یاری کنیم .

خدای متعال می فرماید : « چه بسیار ... چاهی که وانهاده شده و چه بسا قصر بلندی که چنین است . »

چه بسیار که خداوند در اثر ستمکاری مردم آنها را از نعمت های خود محروم می سازد . این سنت الهی است و در تمام امت ها سابقه داشته است .

خداوند در این آیه شریفه به محروم شدن برخی از مردم از نعمت های خویش اشاره می کند و بیان می دارد که در پی محروم شدن خطاکاران از نعمت های الهی ، بسیاری از این موهبت ها در طول تاریخ بدون استفاده مانده است ؛ فی المثل چاه های پر آبی که دیگر رهگذری آنها را پیدا نمی کند ، بر سر آنها نمی آید ، دلوی در آنها نمی افکند و عطشی فرو نمی نشاند ؛ و قصر های بلندی که چشم ها را می نوازد ( و مانند چاه ها مخفی نمانده اند ) اما با این حال کسی در آنها سکونت نمی کند و در سایه آنها آرام نمی گیرد !

در این کلام خدا حکایت از دو چیز هست . اول حکایت از محرومیت مردم ستمکار از نعمت های خدا و دوم حکایت از مهجور ، غریب و بی استفاده ماندن آن نعمت ها .

اینک ما از مفهوم ظاهر آیه آگاهیم . ظاهر آیه اشاره به قصر های بلند و چاه های پر آبی دارد که از اقوام هلاک شده به جای مانده است ، اما باطن و تاویل آیه حکایت گر از چیست ؟ به تعبیر دیگر نمونه عینی و مصداق کلام حق در امت اسلام و عصر حاضر چه چیز یا چه چیز هایی است ؟

در روایت اهل بیت آمده که : « منظور از " چاهی که وانهاده شده " امامی است که سکوت اختیار می کند...